wedding bouquet

De haiku is eerder verschenen op Caribbean Kigo Kukai - CKK #35.

De foto is een paar jaar geleden gemaakt op Madeira. Deze strelitzia, ofwel paradijsvogelbloem, is officieel de 'bloem van Madeira' en groeide daar tot onze verbazing gewoon in het wild. In Nederland beschouwen we de strelitzia als een bloem voor 'luxe' boeketten.

Andenes - Gryllefjord

Geleidelijk vervagen de contouren van het eiland Andøya achter ons. Zware donkergrijze wolken slokten al eerder de haven en vuurtoren van Andenes op.
Ik sta op het bovendek in de luwte van de stuurhut, met mijn handen om de reling geklemd en mijn benen licht gespreid om de niet aflatende hevige deining op te vangen. Slechts een enkeling verkiest met mij de buitenlucht boven de warmte van de passagiersruimte.
We lopen onzeker en slingerend als dronkenmannen op kroegentocht. Ik ben door- en doorkoud, maar een toenemend weeïg gevoel in mijn onderbuik weerhoudt me om de frisse lucht te verlaten en het weinige oogcontact dat nog rest met de vaste wal, te verliezen.

op het autodek

de geur van zee en olie

kettingen knarsen

cattle

De foto is gemaakt in het Peak District in Engeland.

De haiku verscheen eerder in Blithe Spirit.

coins

[de haiku verscheen eerder op Haibun Today, bij de haibun 'Pompeii'. De foto is gemaakt in Rome.]

een ijsje smelt

schateren

met een Donald Duck op schoot

regen op de tent

een vogel boven rijp graan

verdwijnt eenzaam in een punt

strandweg

de zandtaartvormpjes

in papa's rugzak

geurend hooi

boeren zwoegen en zweten

een ijsje smelt

de zee van boterbloemen

in het ongemaaide gras

berusting

langzaam dooft de zomer

beduimeld de Donald Duck

door: Tino van Kampen (even) en Marleen Hulst (oneven) 
juni 2012

Tino's blog vind je op http://wwwdeliterator.blogspot.nl/

De rengay is ook te lezen op http://oogo.cultuurpleingo.nl/gedicht.htm

a Wednesday in July

"...But you must not forget my brother, not now, not next week or next month, and not thereafter."

Around the open grave, family, friends and neighbors gather. By now, the ceremony has almost come to an end, leaving us with the joyful sound of birds hidden in the pines. This Wednesday in July, in any other circumstances, would be a dream-like summer day, perfect enough to last forever.

Something in the tone of his voice has turned that last sentence into a direct and personal order for every individual present today. It is not a question or formal reqest, it's not voluntary either. This is a man who pleads for his brother, a widower now.

rose garden

the pits of her walking stick

visible

[eerder verschenen op Contemporary Haibun Online, en in Contemporary Haibun - Volume 12]