woensdag 28 december 2011

koperpoets

In de laatste week van het jaar poetste mijn oma altijd het koper wat ze bezat. De grote diepe schaal die op de grond in de hoek van de kamer stond, de asbak van het lage rooktafeltje, een karaf, en nog een aantal dingen. Met een flesje koperpoets en een zachte doek nam ze vol geduld alles onder handen, net zolang totdat alle doffe plekken verdwenen waren en elk voorwerp weer glom. 

Die typische geur van koperpoets was in de dagen erna nog duidelijk herkenbaar in haar kleine woonkamer. Alsof het altijd al zo hoorde in de aanloop naar Oud & Nieuw.

 
 
vogelvoederplaats
de verse sneeuw rondom
vol kattenpootjes


vrijdag 16 december 2011

oude meesters (4)

In de rubriek 'oude meesters' wordt eens per maand een haiku van één van de Japanse haikumeesters onder de (mijn) loep genomen. Wat vind ik ervan, wat haal ik eruit, wat doet het met me? Reacties zijn van harte welkom!
De keuze van deze maand is opnieuw (tja, ik ben nu eenmaal een liefhebber van zijn werk..!) gegaan naar een haiku van Yosa Buson (1716-1783):


Een winterse bui -
in de verte staat een reiger
eenzaam in de regen.


"Doordat bijna ieder woord in de haiku van wezenlijk belang is, krijgt ook vanzelf wat tussen de woorden staat betekenis. Er ontstaat een wisselwerking tussen wat wel en wat niet wordt gezegd."*



Bijzonder hoe deze meer dan tweehonderd jaar oude haiku evengoed vandaag geschreven zou kunnen zijn. En daarmee is maar eens weer bewezen dat 'tijdloos' beslist niet saai of alleen maar degelijk is. Integendeel.
Bij de reiger -de soort uit de reigerfamilie die wij in ons land het meeste zien is de blauwe reiger, hoewel de zilverreiger ook steeds vaker voorkomt- passen in mijn ogen woorden als statig, alert, voorzichtig, eenzelvig, beheerst, sierlijk in de lucht met die trage vleugelslagen, en bijna altijd alleen. Alleen, niet eenzaam. De reiger broedt dan wel in kolonies, maar leeft solitair.
Het geluid wat ze voortbrengen is een hard en merkwaardig soort rauw krijsen, van verre herkenbaar! En iets wat ik niet wist is dat de blauwe reiger al sinds 1963 beschermd is in Nederland.

Terug naar de haiku. Misschien roept het zien van die ineengedoken gestalte, zonder gezelschap de winterse kou trotserend, vanzelf al een bepaald gevoel van eenzaamheid op. Alleen al door het kijken ernaar. En ongemerkt neem je op zo'n moment zomaar wat van dat gevoel over.
Kan het zijn dat Buson zich in een dergelijke gemoedstoestand bevond toen hij deze haiku schreef?

 

Als afsluiting een reigerhaiku uit mijn eigen verzameling, die wat lichtvoetiger is dan de haiku van Buson, en allesbehalve tijdloos :)
door de voorruit
een reiger zien opvliegen
je hoofd intrekken


   
 
* de haiku en de cursieve tekst direct volgend op de haiku komen uit de bundel 'Buson. De maan in bezit', van Uitgeverij Kairos, Soest. ISBN 90 70338 20 3.
Gegevens over de blauwe reiger vond ik onder meer op http://nl.wikipedia.org/wiki/Blauwe_reiger

dinsdag 13 december 2011

first snow




[de haiku was eind 2010 een bijdrage aan de 'first snow'-haiku thread van Sketchbook]

vrijdag 9 december 2011

eleven p.m.

The phone rings. Would I like to help him move out next Saturday evening at eleven p.m.? A bit overwhelmed by his question, I do not answer straight away but I recover quickly. Yes, of course I will be there. He sounds exhausted and his explanation is an emotional summary of facts. They broke up and he left. End of story.

I had known about the increasing conflicts in their relationship for some time, but I had certainly not expected this. He is determined to leave quickly and quietly and does not want nosy neighbors around, hence the time. I wonder if this would not cause the opposite effect, but I say nothing.



home alone—
the subtle scent of her perfume
in the bedroom



[in 2009 verschenen op Haibun Today]

woensdag 7 december 2011

autumn leaves





[de haiku was een inzending voor de sep/oct.2011 'autumn leaves'-kukai van Sketchbook]

zondag 4 december 2011

havenmuseum





harbour museum
a whale skeleton
rocks in the draught

donderdag 1 december 2011

dawn




[eerder dit jaar verschenen op Daily Haiga]

maandag 28 november 2011

Bartje

Iedereen in haar omgeving die ze kende en ook waardeerde, kreeg vroeg of laat een 'Bartje' van haar cadeau.
Bijna haar hele leven woonde ze in Alkmaar, mijn oma. Mijn vroegste herinneringen zijn van het Karenhuis, met de rood betegelde brede gang met links de hoge ramen en rechts de deuren van de bewoners. Daarna ging ze naar de Ringershof, waar ze een heel huis had met een beneden- en een bovenverdieping (en waar het logeren onlosmakelijk verbonden was met het geroekoe van houtduiven in de ochtend en de wonderlijke bloemetjeskast die naast het logeerbed stond).

Mijn eigen Bartje heb ik nog steeds, eens zorgvuldig gelijmd nadat het beeldje hier op de plavuizen in twee stukken viel. Deed de eigenzinnige boerenzoon uit de boeken van Anne de Vries, haar herinneren aan de plek in Drente waar ze ooit, nu bijna een eeuw geleden, geboren werd?


winternevel
in de vrieskou naar de vijver
met wat oud brood

dinsdag 22 november 2011

haiku in 'de rechter'

'De rechter' is een humoristische strip (van tekenaar Jesse B. van Muylwijck) die dagelijks in onder meer het Dagblad van het Noorden staat. In oktober 2008 waren er twee afleveringen aan de haiku gewijd. Ze stonden al eens op mijn vorige blog, vandaag nogmaals!




zaterdag 19 november 2011

winterlicht

De stem van de chirurge is prettig en kalmerend, en eindelijk komen mijn drukke gedachten langzaam tot rust. De verdovingen doen hun werk; er is geen pijn of ongemakkelijk gevoel meer. Vanwege haar zwangere buik moest ze even zoeken hoe ze het beste kon zitten om te werken, maar nu zit ze achter me aan het hoofdeind op een kruk en is in alle rust bezig aan mijn gezicht. Naast het af en toe kriebelende hechtdraad voelt de lichte druk van haar handen aangenaam.

In deze veilige omgeving zakken de gebeurtenissen van de afgelopen uren geleidelijk naar de achtergrond: de eerste schrik, het vele bloed, het ongeloof als ik mezelf in een spiegel zie, de nerveuze rit naar de eerste hulp van ons locale ziekenhuis, een arts die kijkt en overlegt en me uiteindelijk doorstuurt naar Groningen, en tenslotte, als ik jou dan eindelijk aan de telefoon heb en met horten en stoten mijn verhaal vertel, heel even die waanzinnige eenzaamheid als jij zegt dat ik niet mag huilen omdat dat toch niets oplost.


winterlicht
de letters in haar boek
vervagen langzaam

donderdag 17 november 2011

oude meesters (3)

In de rubriek 'oude meesters' wordt eens per maand een haiku van één van de Japanse haikumeesters onder de (mijn) loep genomen. Wat vind ik ervan, wat haal ik eruit, wat doet het met me? Reacties zijn van harte welkom!

Deze maand is dat een haiku van een leerling van Bashó: Nozawa Bonchó (1640-1714)*:
 


Metgezel van de
vliegende stormen, hoog in
de hemel, één maan.
   


Wie kent het niet: plotseling oog in oog staan met de maan, die zo onverwacht mooi is dat het is alsof je haar voor de allereerste keer ziet. Zelf vind ik de maan altijd wel bijzonder om naar te kijken (in J. van Tooren's 'Haiku. Een jonge maan' wordt het de "steeds veranderende onveranderlijkheid" genoemd. Kan dat het zijn misschien?), maar met name op die momenten dat de maan relatief dicht bij de aarde staat en dus voor het oog reusachtig groot is. Maar ook de kleuren vind ik bijzonder; de variaties die er zijn van koel en fel wit naar zacht oranjegeel.

Men beweert dat in de herfst de maan op haar mooist is. In Engelstalige haiku's zien we prachtige benamingen als 'harvest moon', en ook wel 'hunter's moon', ofwel oogstmaan en jachtmaan. Begrippen die we helaas in de Nederlandse taal ( en -haiku's) tegenwoordig eigenlijk nauwelijks tegenkomen.
De oogstmaan valt op of rond 23 september (tijdens de equinox - het tijdstip waarop de zon loodrecht boven de evenaar staat), en van het licht dat de maan gaf maakte men vroeger dankbaar gebruik om langer door te werken tijdens het binnenhalen van de oogst.
De jachtmaan valt tussen 12 oktober en 10 november, en volgt op de oogstmaan. Vroeger moest men zich serieus op de winter voorbereiden, en als de laatste oogsten waren binnengehaald was dit het moment dat de jacht werd geopend om de wintervoorraden aan te vullen.

Bonchó zet hier met zijn vliegende stormen en de maan een prachtige najaarshaiku neer. In deze Nederlandse vertaling is keurig voldaan aan de traditionele 5-7-5 vorm, echter halverwege de tweede regel lijkt een komma de eerste regel pas af te sluiten, waarna een volgende (en laatste) regel begint. Zou de haiku in deze moderne tijd geschreven zijn dan zou het geheel naar mijn idee als tweeregelige haiku niet misstaan.




* De hierbovengenoemde haiku van Nozawa Bonchō vond ik op pagina 229 van de bundel 'Haiku. Een jonge maan' van J. van Tooren. Uitgeverij Meulenhoff. ISBN 90 3290 2764 9. Meer (vooral in het Engels vertaalde) haiku's van Bonchō zijn online op diverse plekken te vinden, bijvoorbeeld op http://thegreenleaf.co.uk/hp/Boncho/00boncho.htm

dinsdag 15 november 2011

duinappartement



the sweet smell of the sea
through the bathroom window
dune appartment

zaterdag 12 november 2011

st. maarten

Drie, vier keer achterelkaar wordt er op de bel gedrukt. Voetstappen. Geroezemoes. Ongeduld. Door het matglas van de voordeur zwaaien lichtjes heen en weer.

 
novemberkou
verhitte gezichtjes
boven lampionnen

donderdag 10 november 2011

zondag 6 november 2011

herfstavond

                ...de stilte wordt onderbroken door een zacht knagen. Eerst hebben we geen idee waar het vandaan komt, maar als we op het geluid afgaan zien we in het licht van de maan een egel op het gras aan een peer knabbelen, net buiten de schaduw van de perenboom.
Zo laat in het seizoen vinden wij de smaak van de handperen niet meer zo bijzonder, maar vooral vogels en insecten eten er nog graag van zolang het kan. Het is overigens dit jaar voor het eerst sinds we hier zijn komen wonen dat we regelmatig een egel in onze tuin zien, ik ben nog steeds verbaasd hoe hard ze kunnen rennen!

Als we dichterbij komen stopt het geluid meteen. De egel zit bewegingloos, een donker onopvallend bolletje nu. Voorzichtig en muisstil nemen we weer afstand, maar het geluid keert niet terug.


herfstavond
het razendsnelle tikken
van de verwarming


  
[de haiku verscheen eerder in de bundel 'Bouwe Brouwer & Marleen Hulst - haiku en rengay', en stond tevens in Vuursteen]

donderdag 3 november 2011

falling leaves



vallend blad
vergeten
appels


 
[de haiku verscheen eerder in Blithe Spirit]

zondag 30 oktober 2011

viewpoint

Tijdens onze vakantie in Engeland de afgelopen zomer verbleven we een paar dagen in een bungalow aan het Kielder Lake, in de provincie Northumberland. Bij onze wandelingen in de bossen op de oevers van het meer kwamen we objecten tegen die onderdeel uitmaken van een permanente openlucht architectuur- en kunstroute. Eén van de deelnemende kunstenaars daaraan is Tania Kovats (1966, Engeland), die zich met haar werk richt op het beleven van de natuur. Hier, in Kielder, koos ze het uitkijkpunt -ofwel 'viewpoint'- als object.

Zij zegt onder meer: "There is always pleasure being able to stop and view an area, see where you have come from, locate a future destination, allow the experience of your visit to grow. Viewpoint offers up a frame for landscape and mediates the experience of looking".
 

 



Haar kunstwerk is een driedimensionale versie van het symbool voor een viewpoint van 'Ordnance Survey': een soort halfronde waaier. (Ordnance Survey is een organisatie die in Engeland routekaarten maakt en uitgeeft).
Het bord bij het kunstwerk:
 
 


'Kijken' als belevenis op zich. Het kan niet anders of ik vind dat als haikuliefhebber prachtig geformuleerd.
Haikudichters kijken naar mijn idee anders naar dingen, bewuster denk ik. Dat geldt zeker voor mij, hoewel ik er eigenlijk niet zo bij nadenk. Het is iets in gedachten wat ongemerkt gebeurt en overal en altijd doorgaat.
Voor mij begon dat proces ergens in 2007. Eén van mijn eerste haiku's, die ook in de Spreeuwenagenda van 2008 geplaatst werd, is deze:
 

Prille ochtendzon;
een merel legt zijn schaduw
languit in het gras


Het einige wat ik toen van haiku wist dat het me zeer aantrok, en dat ik er meer mee wilde gaan doen. En na veel lezen en zelf schrijven vond ik geleidelijk de vorm waar ik me goed bij voelde, en nog steeds voel. Ook besloot ik om definitief onder mijn meisjesnaam te schrijven.
De merelhaiku uit 2007 zou ik tegenwoorden anders neerzetten. Het mag voor mij inmiddels best wat bondiger, zonder al te veel beeldspraak en poespas. Maar goed, hoe zou dat er dan anno 2011 uitzien? Een eerste ruwe versie zou kunnen zijn:
 

ochtendzon
de uitgerekte schaduw
van een merel

of zelfs:
 

ochtendzon
de schaduw
van een merel


 
Wordt (misschien) vervolgd...

[uit de Spreeuwenagenda 2008]

 
NB. 
Meer informatie over Kielder Lake is te vinden op www.visitkielder.com
Op http://www.land2.uwe.ac.uk/kovats.htm is meer te lezen over Tania Kovats

vrijdag 28 oktober 2011

grey silence

My footsteps echo loudly in the grey silence of the fog. Back home safely I search for my keys to open the back door, when I recognize the sound of geese. I turn and look up, however it is impossible to estimate the distance. The volume of the muffled sounds increases slowly, to arrive somewhere directly above me half a minute later.
Standing patiently I follow the sound with my eyes, until it is gone.


frost flowers
on the window
the street deserted

 

[in 2010 verschenen op Haibun Today]

maandag 24 oktober 2011

ferry


 

de veerboot vertrekt
terugzwaaien naar mensen
die ik niet ken

vrijdag 21 oktober 2011

echo


calling home
for his birthday
the echo on the line


naar huis bellen
voor zijn verjaardag
de echo op de lijn


[eerder verschenen in Blithe Spirit]

dinsdag 18 oktober 2011

macaroon pudding



Uit: Shamrock #16
Tevens verschenen in de bundel 'Shamrock Haiku Journal: 2007 - 2011', een compilatie van 20 edities van het online magazine Shamrock.


zaterdag 15 oktober 2011

october sky


 
oktoberlucht
omhoog kijken
en eens lekker niezen

    
[de haiku is eerder verschenen in Blithe Spirit]

donderdag 13 oktober 2011

oude meesters (2)




In de rubriek ‘oude meesters’ wordt eens per maand een haiku van één van de Japanse haikumeesters onder de (mijn) loep genomen. Wat vind ik ervan, wat haal ik eruit, wat doet het met me? Reacties zijn van harte welkom!
Deze maand nogmaals een haiku van Yosa Buson¹:


Een bodemloze
emmer rolt heen en weer
in de najaarsstorm.


De haiku lezend en herlezend zie ik het beeld dat hier geschetst wordt steeds duidelijker voor me, en omdat ik van het najaar hou, is dat beeld aangenaam.
Ik zie een boerderij in een weids en kaal landschap. Binnen brandt de kachel, kaarsen zorgen voor spaarzame verlichting. Buiten jaagt een harde wind de wolken voort, en door het donkere weer valt de avond vroeg in. Ergens bij de achterdeur rolt en ratelt een omgevallen emmer, het geluid komt af en toe boven de wind uit.

En dat allemaal in zestien lettergrepen; een prachtig voorbeeld van ‘show, don’t tell’.

Wat me intrigeert is dat de emmer van Buson een bodemloze emmer is. Waarom? Een emmer zonder bodem heeft als emmer toch weinig nut meer. Deze herfsthaiku lijkt daarmee de nadruk te leggen op de vergankelijkheid.
(Toch leert even googelen dat een bodemloze emmer wel degelijk een functie kan hebben: een eenvoudig voorbeeld is dat een emmer zonder bodem rondom een plant kan worden ingegraven, om te voorkomen dat deze zich door de hele tuin verspreidt)

De vorm waarin deze haiku is neergezet spreekt me persoonlijk wat minder aan. Dat komt eigenlijk met name door de afgekapte eerste regel, die daardoor wat geforceerd overkomt. Helaas ben ik het Japans niet machtig, maar het zou interessant zijn om te weten wat de invloed van de vertaler is geweest in dit opzicht. In hoeverre speelt bijvoorbeeld het aantal lettergrepen hier een rol?

Hoe dan ook, de inhoud van de haiku maakt veel, zo niet alles, goed. Het inspireert tot allerlei beelden, en dan kan het zomaar gebeuren dat er een nieuwe haiku uit voortkomt. De herfst is immers niet alleen de onstuimigheid van een najaarsstorm, maar ook de stilte van de ochtendnevel, het verkleuren van bladeren, de ganzentrek die begint.
Het is zoals Buson zelf ooit zei: ‘de ware aard van de dingen is poëtisch.’





¹  uit ‘De maan in bezit’, met haiku’s van Yosa Buson (1716-1783).
In 1987 verschenen bij Uitgeverij Kairos, Soest. ISBN 90 70338 20 3

vrijdag 7 oktober 2011

thick snow



diepe sneeuw
haar stappen
in de zijne

  
[gepubliceerd op Daily Haiga]
[de haiku verscheen eerder op Haibun Today]

dinsdag 4 oktober 2011

morning flight

early morning flight
somebody's pool
catches the sun

 
 
ochtendvlucht
diep beneden ons
de zon in een zwembad


 
[de Engelstalige versie is verschenen in Blithe Spirit - volume 21 #3]

woensdag 28 september 2011

voordeurbel

ochtendnevel
van dorp naar dorp
hanengekraai
 
 
de bromvlieg
op de achterruit
 
 
onweer in de verte
zijn grote broer
lijkt kleiner

 
de voordeurbel
onze woordenwisseling
even vergeten
 
 
een bliksemflits
de paukenist mist een slag

 
herfstblad ritselt
langs de oever
een visser kijkt om



BB (oneven) / MH (even)
uit de bundel 'Bouwe Brouwer, Marleen Hulst - haiku/rengay' (2010)

zondag 25 september 2011

mud





[Caribbean Kigo Kukai, CKK#28 - sep11]

donderdag 22 september 2011

autumn wind (1)



[de haiku verscheen eerder op Sketchbook in de sep/okt 2010 kukai]

maandag 19 september 2011

monday morning


Eight thirty a.m. The city awakes. People on bicycles and on foot pass me on their way to work. Hasty shoes echo in the narrow street.
Here and there shops are already open. Owners put their advertisement-board outside and add today’s special offer with freshly white chalk. A pink haired lady stands on a stepladder and washes the windows of an antique shop, waving enthusiastically when greeted by a passer-by.


Monday morning -
the hum of vacuum cleaners
before opening time

 

During these few hours before travelling home again I am having a final taste of the old city centre friendly atmosphere. A picture of a bill board; the silence between the walls of the public garden; the renovated façades; the festive window displays. To be sure I miss nothing I study my city map once more.
Halfway through the morning I choose a seat on the heated terrace of a restaurant. A most friendly waiter welcomes me and disappears again quickly with my order for coffee and apple pie. I am suddenly aware that I haven’t thought about you since last evening.




[Contemporary Haibun Online, volume 4 #4 - dec08]

vrijdag 16 september 2011

dichtbij





deze haiga is speciaal voor Jan en Petra...  :)

woensdag 14 september 2011

falling leaves

 
falling leaves
the scent of wet dog
in the hallway


[Shiki Monthly Kukai - sep10, 1e plek]


vallend blad
de geur van natte hond
in de hal

maandag 12 september 2011

wild garden



wilde tuin
de oude dame bestudeert
haar plantengids



[de haiku is gepubliceerd in Blithe Spirit]

zaterdag 10 september 2011

Pompeii

guided tour
children gather
around a stray dog

For what was once a bakery, grinding stones and a brick oven are recognizable. In Lupanare, the largest of about 25 brothels in Pompeii ("lupa" is Latin for 'prostitute'), we walk through rooms with plain brick beds. We see houses and public baths, admire frescoes and floor mosaics. 
We stand silently before showcases with the casts of bodies that have remained from that time; a man with bent legs, a clearly pregnant woman on hands and knees.
A half hour before closing time, most tourist groups are gone. It is quiet and peaceful in Pompeii. In the distance the Vesuvius is drawn against a bright late afternoon sky. How will I be able to realize that everything here -houses, streets, squares, people and animals-, was buried under a thick layer of ash and pumice for centuries?

coins
the bottom
of a fountain


[in 2010 verschenen op Haibun Today]

donderdag 8 september 2011

maandag 5 september 2011

oude meesters (1)

In de rubriek ‘oude meesters’ wordt eens per maand een haiku van één van de Japanse haikumeesters onder de (mijn) loep genomen. Wat vind ik ervan, wat haal ik eruit, wat doet het met me? Reacties zijn van harte welkom!
Deze eerste keer een vertaling van een haiku van Buson, die ik tegenkwam in het boek ‘Haiku, een jonge maan’ van J. van Tooren (uitgeverij Meulenhoff – ISBN 90 290 2764 9):


Een vleug van koelte,
als de tempelbelklanken
de bel verlaten.


Yosa Buson (1716-1783) beschrijft hier twee vluchtige, niet tastbare zaken die op hetzelfde moment plaatsvinden. Op het eerste oog hele triviale dingen: een kortstondige koele bries en het geluid van een bel in een tempel. Voor velen zouden ze voorbij gaan en vergeten worden.
De haiku roept echter een soort weemoed op, en in de laatste regel wordt duidelijk waarom. Hier wordt m.i. dan meteen ook de kern van de haiku geraakt: verlaten, dus afscheid nemen, weggaan, verandering.  
Elk afscheid van iets of iemand, of het nu gedwongen of vrijwillig is, brengt een zekere verandering met zich mee en is daarmee ook weer het begin van iets nieuws. Verandering betekent in veel gevallen vooruitgang, en ik weet uit eigen ervaring dat het openstaan voor veranderingen –ondanks de vaak innerlijke strijd in het begin (een vleug van koelte?)- uiteindelijk veel voldoening geeft.

De grootste charme van deze haiku bestaat voor mij wel uit de combinatie van woorden, en de soepelheid van de klanken bij het hardop lezen.  Probeer het maar eens. Wie hoort in gedachten niet de tempelbel (klankschaal?) en voelt niet even een koelte? Buson heeft hiermee een wonderbaarlijke haiku neergezet.

Verrassend is de compleet andere vertaling die in het boek ‘Buson, de maan in bezit’  (een bloemlezing uit het werk van Buson door Uitgeverij Kairos  - ISBN 90 70338 20 3) staat:


Koelte –
van de klok maakt zich vrij
de stem van de klok.



In tegenstelling tot de vertaling van J. van Tooren, die toch wel gebaseerd moet zijn op hetzelfde origineel uit het Japans, is doet deze versie haast zakelijk aan. Niet dat de ene vertaling beter of slechter is dan de andere, de haiku blijft even prachtig. Toch gaat mijn voorkeur zonder twijfel uit naar de tempelbelklanken, dat mag duidelijk zijn. Maar over smaak valt niet te twisten. 

zaterdag 3 september 2011

summer storm



zomerstorm
een vleugje
herfst



[Daily Haiga - 3 sep 11. De haiku is eerder verschenen in Blithe Spirit - Volume 20#3 - sep 10]

vrijdag 2 september 2011

rorbuer

Overnachten in de haven in één van de rorbuer: karakteristieke donkerrood geschilderde houten huisjes waarin vroeger de vissers verbleven tijdens de wintermaanden. Nu zijn ze geliefd bij toeristen die de bijzondere sfeer van de Lofoten komen opzoeken.
Aangrenzend zorgt een rimpelloos wateroppervlak voor een volmaakte spiegeling van kleurige boeien en meerpalen. Ik open het zware hangslot van nummer dertien en stap behoedzaam over de hoge drempel. Een smalle donkere hal leidt naar een tweede deur en een sober ingerichte woonkamer.
Een rorbu bestond oorspronkelijk uit een houten optrek met een kamer van vier bij vier meter, een klein portiek, een open haard en aarden vloer.
Hier rondkijken is een minutenlang gretig verkennen. Met een robuuste en steile houten ladder bereik ik de bovenverdieping, waar een laag plafond dwingt tot gebukt lopen. Dan weer naar beneden, waar het hout kraakt in de warme zon die via het water de kamer doet baden in licht.

  

een streep zonlicht
onder het rolgordijn door
middernacht

woensdag 31 augustus 2011

new coolness



[de haiku is verschenen op Sketchbook in de July/August 2010 kukai]

dinsdag 30 augustus 2011

sand




[Caribbean Kigo Kukai, CKK #27 - aug11]

maandag 29 augustus 2011

august moon


[de haiku is verschenen op Shiki Monthly Kukai - aug.2010]